Dag 3 Salta

We gaan paardrijden vandaag. We worden om 8:45 opgehaald, iets vroeger dan gepland. Ongeveer een uur later komen we aan op de plaats van bestemming. We maken ons een beetje zorgen want we zien een groep van 20 man staan, gelukkig doen die een andere tour. We eten en drinken nog wat en worden dan op het paard gehesen. De paarden zien er goed verzorgd uit en zijn mooi. We vertrekken en wennen redelijk snel aan het paard. We merken al wel vrij snel dat we waarschijnlijk aan de eind van de rit veel pijn aan ons achterste zullen gaan krijgen. Maar goed. De paarden lopen rustig totdat onze gaucho Sergio achter ze rijd, dan lopen ze flink door en soms zelfs een klein drafje. Het paard van Jin laat zich wat minder gek maken dan de mijne. We hadden zeg maar een paard, passend bij ons karakter. De mijn begon zomaar te galopperen en at wanneer hij wilde of stopte wanneer hij niet meer wilde. Het eerste stuk was over mooi weggetjes langs de super groene tabaksvelden en de gouden graanvelden, super gaaf! Daarna komen we in een prachtig open veld en komen we aan op onze lunch plek waar we een traditionele asado zullen mee maken. Een asado is zeg maar een soort braaien, wat weer het zelfde is als barbecueën. Het komt neer op veel vlees en een klein beetje sla. Er zijn ook nog wat andere gauchos en veel dieren. Schapen, honden, katten en 1 wild paard. De katjes zijn nog heel klein en jong. Op een of andere manier klusteren alle katjes en honden zich om Jin, mooi om te zien. Na het eten geeft Jin alle leftovers aan de katjes en de honden en neemt ze haar paard mee naar een beekje om te drinken. Het zelfde beekje waar onze gaucho ons water vandaan haalde. Als dat maar goed gaat. Mijn paard wilde natuurlijk niet mee. Na het eten trekken we de bergen in. Er liggen veel lossen keien en de paarden glijden soms een beetje uit, ze lijken ook soms een beetje te zwikken. Soms stoppen ze voor een lastig klimmetje. Al met al lijken de paarden dit gedeelte niet heel fijn te vinden.

We rijden door super smalle beboste paden, erg gaaf, maar veel bomen en takken met doorns en we zitten dus al snel onder de krassen en splinters. We moeten uitkijken dat we niet met ons hoofd tegen laaghangende takken aan rijden, dus continue is het oppassen en af en toe limbo’end onder een tak door. Ik verlies regelmatig mijn hoedje, maar Jorrit, Gaucho in spe, pikt hem regelmatig op met zijn stok. Als we eindelijk de top hebben bereikt is het uitzicht fenomenaal. Wat een gaaf uitzicht op de bergen. We stoppen dan ook even om hiervan te genieten en wat foto’s te maken. Dan maakt de gaucho ons klaar voor de afdaling, ik had gedacht dat we lopend naar beneden zouden lopen, maar we gaan gewoon te paard. Super eng, erg steile hellingen langs de afgrond, veel stenen en de paarden lijken zich niet heel gemakkelijk te voelen. Net als ik wil aangeven dat ik het ietwat te gevaarlijk vindt, rijden we weer het bos in. Godzijdank. Ook hier hebben de paarden het moeilijk, ik begin het steeds zieliger te vinden, maar de gaucho gaat zo gemakkelijk naar beneden dat ik mezelf overtuig dat de paarden het wel aankunnen. Hangend achterover proberen we het de paarden zo makkelijk mogelijk te maken, niet echt goed voor onze rug, maar goed. Gelukkig na een uur of wat komen we beneden aan en kunnen de paarden wat drinken bij een beekje. Daarna galopperen we door de tabaksvelden terug richting de ranch. Mega gaaf, maar ik krijg geen uitleg hoe je dit moet doen, dus ik zit mega krampachtig op het paard, proberend er niet af te vallen. Jorrit gaat wat soepeler, maar ja, die kreeg wel uitleg van de gaucho. Hij vindt Jorrit nogal erg leuk en dat laat ie merken ook. Onze billen beginnen ook steeds zeerder te doen, maar het is wel gaaf en het ziet er komisch uit. Twee stijve harken, hobbelend op een paard. Mijn paard, Kovac, heeft erg honger en stopt dan ook bij iedere struik om te eten, ach ik laat hem, hij heeft het verdiend. Gelukkig voor de paarden en ons zelf komen we na een uur draven en galopperen aan bij de ranch. Uitgeput vallen we aan op het water en wat broodjes wat voor ons klaar staat. Dan worden we weer teruggebracht naar ons hotel en duiken snel onder de douche, we stinken en hebben spierpijn. Een mooie dag. Hopelijk hebben de paarden ook een beetje genoten.