Dag 2 en 3 Torres del Paine

We staan op en gaan naar het ontbijt, het buffet ziet er goed gevuld uit. Het broodrooster duurt lang en Jin maakt daar een opmerking over, een Nederlands meisje valt haar bij en zegt dat het idd dramatisch is. Even later loopt dat zelfde meisje weer lang en Jin spreekt haar aan om te vragen of zij wel wisten dat ze genoeg cash bij hun moesten hebben. Ze vertelde dat ze er op het laatste moment toevallig achter kwam en dat het ook nergens in de Lonely Planet staat. Ze hadden genoeg cash en bood uit zich zelf wat cash aan ons aan, ze moest alleen even overleggen met haar vriend. Ze kwam terug en het kon toch niet. Balen. Later kwam ze langs en zei ze dat ze over 10 min naar de andere kant van het park gaan en dat wij wel mee kunnen rijden. Daar is misschien nog een hotel dat ons kan helpen. We beslissen in een split second om mee te gaan, wetende dat we genoeg geld hebben voor 1 bus en de rest moeten liften of lopen. Het is een leuk stel en we kletsen onderweg wat. We komen aan bij het hotel en gelukkig is er iemand die ons kan helpen, we moeten alleen even wacht op 2 Aziaten die geholpen worden die er echt niets van begrijpen. Als ze klaar zijn, zijn wij aan de beurt. Ze bieden heel veel aan, maar qua tijd en transport is er eigenlijk maar 1 optie over en dat is een halve tour. We denken er even over na. Onze Nederlandse reisgenoten komen naar ons toe en vertellen dat ze hun tours met hun credit card hebben betaald, dus dat wij wel wat cash kunnen overnemen. Top! We zijn gered! We kunnen iets van € 200,- overnemen. Ik moet het hotel nog wel even smeken voor een wifi code om het geld over te maken. Met hangen en wurgen lukt dat. Nu hebben we cash en meteen meer mogelijkheden vanaf ons eigen hotel. We gaan terug, we moeten alleen nog even wachten op de enige bus die terug gaat. We pakken eerst een shuttle naar een tussen station. Als we daar aankomen hebben we iets van 2 uur de tijd en we besluiten lekker te gaan wandelen. Het is een mooie wandeling en komen boven op de heuvel een paar guanaca’s tegen. Mooie beesten, eentje is echter een beetje bang voor ons en rent weg. Onderweg komen we ook veel skeletten tegen van dode dieren, waarschijnlijk door de puma’s. Na de wandeling stappen we in de bus terug naar het hotel. We eten wat en vragen nog even aan de receptionist of ze formule 1 uitzenden. We volgen alles toch vrij aardig op afstand. Helaas zenden ze niets uit.

De volgende ochtend gaan we naar het ontbijt en Jin checkt meteen de uitslagen. Max is 2e! Blijkbaar in een gave race. Later op youtube maar even na kijken. Na het ontbijt maken we ons klaar voor de hike van de dag. 1 uur lopen naar de boot, 30 min met de boot en dan 5 tot 6 uur hiken (halve tocht, heel is 7-8 uur), dan weer met de boot en een uur terug lopen. Gezien onze conditie lijkt het ons verstandig om onze spieren in het begin een beetje te sparen. Ik steek mij duim op en het is al vrij snel raak. Een stel van ons hotel neemt ons mee, ze hebben lekkere Argentijnse muziek op en vertellen dat ze van tango houden. Als we aankomen bij de boot hebben we nog 45 min over, we drinken een lekker kopje koffie en lopen dan naar de pier. Het word al snel redelijk druk maar de boot is groot genoeg. Het is een mooie tocht met op de achtergrond de bergen van Torres del Paine. Als we aankomen beginnen we zo snel mogelijk. We lopen door geel halfhoog gras met antraciet kleurige basalt rotsen aan de zijkanten. Af en toe een moeras met afgefikte bomen er in. Het is werkelijk de mooiste wandeling die wij hebben gemaakt tot nu toe. We stijgen in het begin redelijk veel tot dat we bij een schitterend meer aankomen. Even later zien we Lago Grey al. Het meer dat aansluit op de gletsjer Grey. Na een tijdje lopen we de hoek om en zien we hem, Grey. Het weerkaats zo veel licht terwijl het een grauwe dag is. Super gaaf om mee te maken. We lopen verder naar het uitzichtpunt om daar een kleine pauze te nemen. Daar aan gekomen komen we 2 jongens tegen die ook aan het wandelen waren, de ene liep behoorlijk mank omdat hij last van zijn knie had. Ze baalde behoorlijk dat ze nu moesten stoppen, en gingen ook eerder weg uit Torres del Paine. Na de lunch liepen we de prachtige route weer terug. We hadden het idee dat als we op tijd terug zijn, we nog een kleine wandeling de andere kant op konden maken. We waren alle 2 toch wel moe dus we hebben lekker een boekje gelezen tot dat de boot kwam. Wachtend op de boot kwamen we die 2 jongens weer tegen. We raakte aan de praat en ze bleken in Santiago te wonen. Er was ook nog een Engelse gast waar we mee aan de praat raakt, absoluut reis verslaafd. Hij liet ons prachtige foto’s zien van Atacama, daar gaan wij nog heen. We gaan aan boord en praten nog wat verder met die andere 2 jongens, uiteindelijk bieden ze ons aan om een dagje met hun op te trekken in Santiago. Dat lijkt ons super leuk dus we wisselen wat contacten uit. Zij hebben al bedacht wat we allemaal gaan doen. Als we weer aan land gaan staat ons nog een wandeling van ruim een uur te wachten, maar hebben stille hoop dat iemand ons nog meeneemt. Helaas pas bijna aan het eind kwamen er 2 Amerikaanse dames langs met de auto, ze namen ons graag mee en zeiden dat ze begrepen hoe wij ons voelde. Ze zagen er zelf ook behoorlijk afgepeigerd uit. Ze kwamen uit florida, maar de orkaan heeft hun huizen laten staan gelukkig. Moe maar voldaan schuiven we aan in het restaurant, waar 2 nieuwe Nederlanders zitten en meteen naar ons toekomen om te vragen of wij het menu wel snappen. Wij snappen er ook niets van, alleen we hebben honger als een beer. Mooi om te zien dat we in het begin dachten dat we daar vast zaten en niets konden doen/beleven. En nu hebben we in korte tijd met zoveel mooie mensen kennis mogen maken en ook zo veel beleefd. Zo werkt het dan blijkbaar. Dankbaar en voldaan gaan we slapen.