Bariloche - Ushuaia

30 september en 1 oktober

We staan op tijd op ontbijten wat en dan staat onze chauffeur al klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het is een klein vliegveld en de douane wel relaxt. We vliegen eerst naar El Calafate waar er wat mensen uit stappen en ook weer een aantal mensen instappen. Het is net een bus. Uiteindelijk landen we veilig in Ushuaia. We worden opgewacht door een tourguide van 1 van de vele toeristen bedrijven dien verschillende expedities aanbieden. Hij bied ons een offerte aan maar besluiten dan toch met een ander in zee te gaan. Hij brengt ons wel netjes naar het hotel. Daar worden we ontvangen door iemand die echt geen enkel woordje Engels kan, dus dat was weer een struggle. Na dat we ingecheckt zijn en onze spullen hebben gedropt lopen we naar het centrum, dat is nog wel een uurtje lopen. Daar kopen we eerst een buff, want we lopen best vaak op plekken waar veel stof en troep in de lucht zit, dan kunnen we iig onze buff voor onze mond doen. Daarna regelen we onze expedities voor de komende dagen. Daarna denken we er over om een biertje te pakken in de icebar die tegen over ons staat. We moeten 23,- betalen, maar dan kunnen we wel zoveel drinken als we willen….. Yep die tijd hebben we helaas al gehad. We gaan nog wat eten en lopen terug. Low budget is hier helaas onmogelijk, Ushuaia is mega mega duur. Ushuaia is niet wat we ervan verwacht hadden, ze noemen dit stadje ‘het einde van de wereld’, we hadden het dus veel pittoresker verwacht, schoon en minder toeristisch. We hopen dat de natuur mooier is.

De volgende dag pakken we na het ontbijt de taxi naar de trein naar het einde van de wereld. De taxi chauffeur drukt ons op het hart, dat die trein een “tourist trap is”. Wij geloven het wel en gaan toch. Het is vrij prijzig maar wel de moeite waard. Het is een kleine smalle trein en we delen een zitje met een wat ouder Argentijns stel. De eerste stop is een watervalletje, niet al te groot maar wel mooi. Daarna is het nog een half uurtje rijden tot het eind station. Het plan was om daar uit te stappen en zelf een korte wandeling te maken en dan om 4 uur het treintje terug te nemen. Al snel komen we er achter dat de weg die wij wilde nemen dicht was. Dus we pakte de trein weer terug, wat geen straf was. Schitterende rauwe natuur, erg mooi. Als we terug zijn bij het station besluiten we terug te gaan lopen. Jin heeft haar Nike’s aan, en de ondergrond is behoorlijk grof en ruig. Aangezien het nog wel een stuk lopen is besluiten we toch maar te gaan liften, hoort toch ook een beetje bij zeg maar. Ik steek 1 keer mijn hand uit en het is al raak. Een hele aardige mevrouw stopt, ze komt volgens ons ook van een hike trip af gezien haar outfit. Gelukkig heeft ze een vieze auto met een kartonnetje op de grond, mijn schoenen waren immers ook niet meer de schoonste. Toen we thuis waren gingen we meteen op bed liggen, we waren toch wel behoorlijk moe. Ons hotel heeft niet zo’n hele goede service, zo mag je bijvoorbeeld niets op je kamer eten, dat moet je doen in het restaurant, ook al is het je eigen eten. Wij hadden een pizzaatje besteld en die hebben we dan maar in het restaurant op gegeten. Daarna kropen we onder de wol.