Dag 2 Stellenbosch

Helaas heb ik redelijk onrustig en slecht geslapen, doordat er een hond onwijs hard en continue loopt te blaffen. Rotbeest, maar toch ook wel weer zielig. De afrikanen die net buiten de secured area wonen, zijn nogal luidruchtig; schreeuwen, draaien harde muziek en hebben veel honden die buiten leven en veel blaffen naar elkaar. Onze hosts hebben er veel last van maar durven er niets van te zeggen omdat dit simpelweg niet de gewoonte is hier in Zuid Afrika, daarvoor is de band tussen blanken en zwarten nog niet nauw genoeg. Jorrit heeft gelukkig goed doorgeslapen. Die wordt gelukkig nergens van wakker, echt irritant of ben ik gewoon jaloers? Na een ontbijtje rijden we Stellenbosch in en bezoeken een aantal wijnhuizen. Deze wijnhuizen hebben hun eigen wijnplantages en ‘maken’ dus hun eigen wijn. Aangezien er in januari/februari geoogst wordt, zijn de wijngaarden nu kaal. Maar dat maakt het landschap niet minder mooi. De verschillende wijn estates die we bezoeken liggen prachtig, omringd door wijngaarden. De meeste wijnhuizen hebben een proeflokaal en een restaurant waar geluncht en gedineerd kan worden. We bezoeken Delheim, Knorhoek en Uitkyk. Mooi, maar niet heel bijzonder, dus we besluiten door te rijden naar Delair Graff waar we een lunch gereserveerd hebben staan, een tip van Pien, wat het neusje van de zalm is qua wijnhuizen. Het is een 5 sterren resort, met lodges, een spa, een wijnlounge, 2 restaurants en wijnkelders. Het is werkelijk prachtig, erg groen, veel bloemen, grote wijngaarden. Voor we gaan lunchen krijgen we een kleine rondleiding in het gedeelte waar de wijn word gemaakt. Ze zijn geen grote wine farm en bestaan nog niet zo lang, maar hun verwerkingsproces is wel bijzonder. Ze verwerken niet alleen hun eigen druiven maar ook soorten van andere wine farms, de cabernet sauvignon is hun mooiste wijn. We gaan van boven naar beneden. Op de bovenste verdieping gaan de druiven in de grote vaten, die je een verdieping lager weer ziet. Dan is er een verdieping waar de wijn in houten vaten wordt gedaan. Dit zijn in principe altijd nieuwe eiken vaten. Die vaten werken als een soort theezakje, als het nieuw is geeft het de meeste smaak af. In de cellar daar onder liggen de wijnen te rijpen, in verschillende grote vaten. Hoe kleiner het vat hoe meer de wijn in aanraking komt met het hout dus hoe meer smaak het hout afgeeft. De temperatuur in de cellar ligt altijd tussen de 13 en 14 graden, en de luchtvochtigheid op zo’n 40%. Het is er donker met alleen wat blauw uv licht tegen de insecten. Het ziet er allemaal schitterend uit. Daarna is het tijd voor lunch. We werden naar onze plaatsen begeleidt, het uitzicht was letterlijk adembenemend. Alles was mooi. Het terras met de prachtige bomen en witte parasols. De kunst, schitterende beelden. En het uitzicht, voor ons de wijngaarden en op de achtergrond de Simonsberg. De zon scheen, het was echt ongekend. Dus we werden naar onze tafel gebracht door meneer 1, meneer 2 vroeg of we iets wilde drinken, meneer 3 kwam met de kaart en gaf nog een paar heerlijke gerechten buiten kaart om aan ons mee, meneer 4 was van de wijn en gaf ons een paar schitterende optie bijpassend bij het gerecht en meneer 5 bracht het eten en serveerde ons de rest van de middag. Dit alles werkte zo goed en mooi samen, als een soort dans in stilte. Toen Jin even niets wilde drinken, boden ze een glas water aan omdat ze bang waren met dit zonnige weer dat ze uit zou drogen. Als we naar het toilet gingen stond er een mevrouw klaar om ons de weg te wijzen. De toiletten waren zo schoon, dat we beiden van de bril durfde te eten (hebben we niet gedaan). Kortom de service was fenomenaal. Ik heb nog nooit zo iets meegemaakt. Al hadden ze ons hondenvoer gegeven, dan was ik denk ik nog gelukkig. Het eten was minstens zo goed als de service, en zag er ook fenomenaal uit. Jin had een foreltartaar met komkommer cannelloni als voorgerecht en ik de oesters. Beide onbeschrijflijk lekker. Zo verfijnd. Ik probeerde volledig tot rust te komen, een hap te nemen, rustig kauwen en alle smaken tot je laten komen, achter over zitten en van het uitzicht genieten (dat laatste is belangrijk, want je bent geneigd je ogen dicht te doen, zo lekker). Daarna een slok wijn, en alles laten bezinken. Hemel op aarde. Als hoofdgerecht nam Jin de eendenborst en ik de porkbelly. Wederom heerlijk en sloot ook fantastisch aan bij de wijn. Langzaam eten is het devies, het enige wat je hersenen bijna schreeuwen is eten eten eten, alsof je nooit meer zal gaan eten hierna. Jin likt haar bord af en ik werd vrij territoriaal toen de ober mijn bord wilde wegnemen. We waren eigenlijk al voldaan maar ik heb toch nog een dessert genomen met den lekkerste dessertwijn ter wereld ooit. Jin nam nog een lekker kopje thee. Oké, ik schrok me de pleuris van de rekening, maar goed, you only live once! Daarna stond onze volgende gids alweer klaar. We mochten mee in zo’n golfkarretje waar we mee de wijngaarden in werden genomen. Onze gids, een hele leuke jonge Afrikaan liet ons de verschillende wijngaarden zien, waar de verschillende druiven groeien. Ook reed hij ons langs de Spa en Lodges en het andere restaurant. Het wijnhuis heeft zelfs zijn eigen helikopter platform waar heli’s kunnen landen en gasten kunnen droppen. Op verschillende plekken stopte hij en konden we genieten van het adembenemende uitzicht en om wat plaatjes te schieten. Onze gids praatte voluit, erg leuk en grappig. Hij liet ons ook de moestuin zien waar al het groenten wordt verbouwd. De moestuin had zelfs zijn eigen ‘moestuinmanager’. Mooi voor de werkgelegenheid. Jammer genoeg kwam er een einde aan de tour en namen we afscheid van dit geweldige wijnhuis en gastheren en vrouwen. Met een voldaan gevoel, een extra vetlaagje en een lege portemonnee, rijden we richting wijnhuis naar Blauwklippen waar je mooi zou kunnen wandelen. Dit valt nogal tegen. Het is een mooi wijnhuis met een grote tuin eromheen. Na een korte wandeling door de tuin, besluiten we richting het centrum van Stellenbosch te rijden. Jorrit wilt graag ‘Oom Sammy se winkel‘ zien. Een schattig winkeltje vol oude troep, met licht agressieve winkeliers. Het winkeltje valt dus wat tegen en we worden nog net niet weggekeken. We zijn dus al snel weer vertrokken en drinken een kopje thee in het daarnaast gelegen koffie winkeltje, beetje vergelijkbaar met een DE winkel in Nederland. Daarna lopen we terug naar onze auto en rijden naar onze loft. We wandelen nog even door het complex heen waar onze hosts wonen, wat een beetje de uitstraling heeft van een luxe vakantiepark. Daarna maakt Jorrit een soepje klaar en wat geroosterd brood wat we opeten bij de braai, samen met onze host en zijn zoontje. Gezellig. Daarna lekker een boekje lezen en onze blog bijwerken.