Dag 4 Santiago

Vandaag hebben we afgesproken met Alvaro en Diego, de jongens die we in Torres del Pain hebben ontmoet. Alvaro komt ons ophalen bij ons appartement. We lopen richting Cerro Santa Lucia, een heuvel van zo’n 629m hoog en is een overblijfsel van een vulkaan. We hebben een gruwelijk uitzicht over Santiago en Cerro San Cristobal waar we later naar toe gaan. Ik krijg opeens verschrikkelijke buikpijn en denk dat ik vroeg ongesteld moet worden. Natuurlijk heb ik niets bij me dus ik zeg tegen Alvaro dat we tampons moeten gaan kopen. Met z'n 3'en gaan we dus uiteindelijk tampons kopen in de supermarkt. Super ongemakkelijk voor de mannen, maar wel grappig. We zoeken een toilet op bij het Centro Cultural Gabriela Mistral, een museum vernoemd naar de meeste beroemde Chileense dichteres, die ook een nobelprijs gewonnen heeft. Er staat veel pers en we komen erachter dat de Chileense president in het museum is voor een bezoek. We gaan het museum niet binnen, Alvaro vindt het een overgewaardeerd, duur museum. Ik zie dat Jorrit teleurgesteld is. Misschien de volgende dag spreken we af. Helaas wordt mijn buikpijn alleen maar erger en bedenk dan dat de buikpijn weleens van het eten van de vorige dag kan zijn. Ik moet werkelijk rennen naar een toilet, de jongens achter me aan. Super awkard, maar gelukkig is Alvaro echt een schatje en super relaxt. Ik eet in ieder geval nooit meer Chileense kippensoep. Na alle ongemakken, voel ik me gelukkig een stuk beter, we lopen verder Plaza de Armas, Alvaro geeft aan dat we hier niet alleen moeten komen, er lopen veel zakkenrollers rond op dit plein. Het plein werd vroeger als toevluchtsoord gebruikt bij een aanval op de stad. Nu zijn er veel straatartiesten actief, ook is er een markt. Hierna lopen we richting, onderweg komen we langs een park, waar veel Chilenen Pokemon Go aan het spelen zijn. Wat een idioterie, vind ik. ’s Avonds schijnt het hier ramvol te zijn met Pokemon Go spelers. We lopen naar het Museo de Bellas Artes. Een mooi pand.
Daarna lopen we verder richting Mercado Central, we komen langs een ‘hidden’ koffiehuis, veel restaurantjes zijn gesloten voor het grote publiek en zijn niet commercieel. Ze willen geen toeristische bedoelingen, dus ze laten alleen publiek binnen die via via weten dat ze bestaan. Deze personen krijgen dan ook alleen met een wachtwoord toegang. Best grappig vinden we. We hebben helaas geen tijd om daar koffie te drinken want Diego wacht op ons bij de vismarkt. We lopen door New York street, waar veel banken gevestigd zijn. We lopen langs het Palacio de La Monedia, het huis van de President. Niet erg indrukwekkend en de President is niet thuis weten we. We komen aan bij Mercado Central, een soort foodhal, vroeger was dit een treinstation. Diego staat al op ons te wachten. De Mercado Central ziet er super leuk uit van binnen. Veel restaurantjes en winkeltjes. We kiezen een restaurant uit en Diego en Alvaro gaan voor ons bestellen. Uiteraard starten we met een Pisco Sour een echt Chileens drankje. Daarna krijgen we super lekkere empanadas en oesters gegratineerd met Parmezaanse kaas, onwijs lekker. Jorrit neemt daarna Ceviche en ik vis. De ceviche is erg lekker, mijn vis nogal overcooked. Maar wat zijn het leuke jongens. We drinken lekkere wijn en het is super gezellig. Na de lunch moet Diego helaas weer werken. Alvaro neemt ons mee naar een typische Chileense kroeg, La Piojera, waar veel lokale Chilenen komen. Alvaro bestelt voor ons een Terremoto, wat aardbeving betekent. Een beetje vreemd en het ziet er super ranzig uit. Er zit Pipeno in, een zoete gefermenteerde wijn, ananas ijs (geen roomijs, maar brokkenijs met ananas smaak en melk), verder doen ze er wat van grenadine in. Alvaro zegt dat we niet teveel moeten drinken, omdat we anders duizelig kunnen worden, uh duhhhh, na net een fles wijn en een pisco sour verobberd te hebben. Gelukkig delen we er 1 met z’n 3’en. Het is eigenlijk best wel heel erg lekker, we zijn blij verrast. Een beetje dronken stappen we in een taxi naar Cerro San Cristobal. Bij Cerro San Cristobal aangekomen kunnen we met een funicular (soort treintje) wat omhoog gaat naar de top. Best wel heel erg stijl, maar blij dat we niet met een zwevend liftje hoeven, komen we aan op de top zo’n 880m hoog. Het uitzicht over Santiago is schitterend. Nog hoger staat een 22 meter hoog standbeeld van de Virgin Mary, ook erg indrukwekkend. Jorrit en Alvaro eten nog een typische Chileense lekkernij, ‘Mote con Huesillo’, een drankje met citroen, sinaasappel, gedroogde perzik, caneel, suiker en maiskorrels. Wederom vonden we het er super smerig uitzien, maar ook dit was verrassend lekker. De laatste funicular naar beneden gaat om 19.45u, we moeten rennen om deze nog te halen, gelukkig zijn we op tijd, anders hadden we de berg naar beneden moeten lopen. We lopen vervolgens naar het appartement van Alvaro en Diego, waar we ook weer met Diego afspreken. We drinken wat en gaan vervolgens met het taxi naar het uitgaanscentrum van de wijk ….. Diego heeft honger, dus we drinken een biertje in een van hun stamkroegen en eten wat snacks. Over het algemeen dineren Chilenen ’s middags en eten ’s avonds wat snacks. Daarna zoeken we een gezelligere kroeg, maar alle leuke kroegen zijn gesloten aangezien het maandag is. We besluiten maar naar huis te gaan. We zijn allemaal redelijk kapot en Diego moet de volgende dag weer vroeg werken. We lopen nog langs een soort van snackbar en aangezien Diego nog steeds honger heeft, bestellen we allemaal een hotdog. Alvaro heeft ons al eerder gezegd dat we echt een hotdog Italiano moeten proberen, een Chileense hotdog met avocado, mayonaise en tomatensalsa. We eten alles op bij hen thuis en nemen dan een Uber naar ons appartement. We zijn kapot, maar wat een super toffe dag hebben we gehad en wat een schatten van jongens zijn Alvaro en Diego. Ze hebben de hele dag met ons doorgebracht en Alvaro heeft ons alle highlights van de stad laten zien, we wilden hen trakteren op een etentje, maar ze wilden ons geld simpelweg niet aannemen. Heel bijzonder. We nodigen ze uit om een keer naar Nederland te komen, maar ja, of dat gaat gebeuren. We hopen hen in ieder geval nog een keer te zien.