Dag 3 Ushuaia

Om 10 uur staat er alweer een volgende excursie gepland, varen over het Beagle kanaal, heel veel zin in. Het is een uur en een kwartier lopen naar de haven en het is warm in Ushuaia. Normaliter zou je daar blij van worden, maar wij en de Argentijnen niet. Het is namelijk erg triest dat de temperatuur zo hoog is op deze tijd van het jaar. Normaliter zou het maar een paar graden boven Celsius moeten zijn. Wij zitten op het randje van winter naar ‘zomer’ seizoen. Maar het is een bar slechte winter geweest. Te warm en nauwelijks sneeuw. Geen goede zaken voor de touroperators hier en wat erger is, het klimaat is echt aan het veranderen, dankzij ‘global warming. Ik ben dan ook echt boos, dat de regering in Argentinië en Chilie, geen betere milieu preventie maatregelen hebben getroffen. De auto’s die hier rijden, zouden in Europa echt al 1000x van de weg zijn gehaald, ze zijn kapot, lekken olie en brandstof en stinken als de hell, de lucht is dan ook echt verontreinigd in de stad. Hoe triest is dit in een stad als Ushuaia, het einde van de wereld, vlakbij Antartica. Hopelijk heeft Leo (diCaprio) dit ook ter sprake gebracht in zijn debat met Obama, want hij is hier een aantal jaren geleden geweest, voor de shooting van zijn film ‘the Revenant’. De eerste opnames waren in Alaska, maar toen de sneeuw daar ‘op’ was zijn ze in Ushuaia gaan filmen. Bizar toch! Geen sneeuw in Alaska, ook global warming. Maar goed, ik wijk af, we lopen dus naar de haven, waar we eerst havenbelasting moeten betalen en klimmen daarna aan boord van een klein motorbootje, waar we met zo’n 12 personen op kunnen, we hebben bewust voor een klein bootje gekozen, aangezien ik dan hopelijk niet zeeziek wordt en we geen zin hebben in hordes duwende toeristen die continue, bij ieder groen blaadje selfies lopen te maken. We mogen gelijk voor op het dek klimmen, waar we lekker intiem met z’n tweetjes zitten en het beste uitzicht hebben. Het weer is prachtig, zonnig, weinig wolken en een rustige zee. Ideaal vaarwater. We varen langs een klein eilandje voor de kust van Ushuaia, een eiland met hele bijzondere beplanting, typerend voor Patagonie, schitterend. We wandelen een uurtje rond en klimmen naar het hoogste punt, waar we een adembenemend uitzicht hebben op het Beagle kanaal en Ushuaia. We mogen vervolgens een soort van abseilen naar beneden. We varen weer verder langs de bekende vuurtoren van Ushuaia, een eilandje met veel pinguïns en een eilandje met zeeleeuwen, allejemig wat stinken die beesten, maar wat zijn ze grappig. We waren weer voor op het dek geklommen en ondanks waarschuwingen van de kapitein dat we nat konden worden door zijwind, blijven we zitten. We zijn dan ook zeiknat geworden, door kleine vloedgolven die over ons heen sloegen, maar goed, onze kleding droogt snel. Maar als we echt drijfnat zijn, besluiten we toch maar weer achter aan boord te gaan zitten en op te drogen. We krijgen op onze weg terug nog een grote pull Beagle bier, wat echt heel ranzig is en ik vriendelijk over sla na geproefd te hebben en varen we weer terug naar de haven. Jorrit is inmiddels niet zo lekker geworden en denkt dat hij een beetje zeeziek is. We nemen dan ook een taxi terug naar onze hosteria en daar aangekomen voelt Jorrit zich steeds slechter worden. We hebben nog een uur totdat we opgepikt worden voor onze transfer naar de luchthaven, maar Jorrit voelt zich echt klote. Alles komt eruit zeg maar, maar helaas lucht dit niet echt op. Ziek gaat hij dan ook mee de bus in. Op het vliegveld gaat het niet beter en ik twijfel of we wel moeten gaan vliegen, maar Jorrit leegt zijn maag nog een keer op de luchthaven en geeft aan te kunnen vliegen. De stewardessen zijn heel vriendelijk aan boord en we vertrekken godzijdank en kwartier eerder dan gepland. We mogen helemaal achteraan zitten, dichtbij de toiletten en waar we een hele rij voor onszelf hebben. Jorrit gaat dan ook op 3 stoelen liggen. Helaas ook in het vliegtuig komt alles er weer uit. Arme hij.. De vlucht duurt gelukkig maar een uurtje en we snellen ons naar de bagageband en naar de aankomsthal. Daar staat gelukkig onze transfer al klaar, helaas moeten er nog meer mensen mee, maar ik vraag aan de guide of ze ons eerst kunnen wegbrengen. Eerst kan dit niet, maar als ik tegen haar zeg dat Jorrit echt goed ziek is en moet overgeven, besluiten ze ons als 2e uit de bus te gooien, haha. Jorrit duikt meteen zijn bed in. Ik laat maar een salade bezorgen, aangezien het werkelijk hoost buiten. Jorrit is heel de nacht flink ziek, gelukkig heb ik een wijnkoeler naast zijn bed gezet, anders had ik iets kunnen opruimen en daarna nog wat van mezelf. Gelukkig pakt hij toch nog wat slaap en is het bed comfortabel.