Dag 2 Port Elizabeth

Na een goede nacht ben ik naar de Spar gereden voor wat boodschappen en ontbijt. Ze hadden daar alles. Na een relaxte ochtend en een prima ontbijt werden we op gehaald door de gids. We reden eerst naar een fort dat door de Engelsen is gemaakt en uitkeek over een deel van port Elizabeth en de haven. De Portugezen waren de eerste die hier aan land kwamen, maar werden vrij snel weg gejaagd hier. Daarna kwamen de Engelsen. In het begin waren er alleen nog maar verschillende tribes die in zuid Afrika woonden, deze tribes konden niet goed met elkaar overweg. Zo had je bijvoorbeeld een stam dat geen vaste plek had maar leefde als een soor zigeuners, een een stam dat bestond uit landbouwers en boeren die wel op 1 plek bleven en hun land bewerkten. De stam die overal leefde kwam dus ook bij die ander stam en aten hun voedsel op. Dit leide tot veel stammen oorlogen, en de Engelsen stuurde settlers om alles beter te laten verlopen. Die ging natuurlijk niet zo gemakkelijk. Ik was benieuwd naar de oorsprong van de appartheid, wat ik namelijk gek vind is dat de blanken (zwaar in de minderheid) zichzelf nationalisten noemde en bepaalde wat de gekleurde mensen wel of niet mochten. Wie was die groep? Nederlanders, Engelsen? Hoe ontstaat zo iets? Ik kreeg er geen duidelijk antwoord op, maar merkte wel dat dit nog steeds een moeilijk onderwerp is. Ze vertelde dat er nog steeds veel racisme is. Zwarte jongeren die met shirt lopen met teksten als kill all the white people en blanken jongeren die met T-shirts lopen als kill all the black people. Een probleem wat nog lang niet is op gelost helaas. Gelukkig hebben ze wel 1 gezamelijke held, Madiba! Daarna stapte we in de auto om naar de volgende plek te gaan. Een onderdeel van de route 67. Een route door de stad ter ere van Nelson Mandela, dat is gemaakt voor Het WK voetbal. 67 plekken in de stad een kunstwerk voor elk levens jaam van Mandela. Heel mooi en bijzonder! Daarna gingen wij naar het hart van Port Elizabeth. Een plein met prachtige mozaiken die het verhaal vertellen van de stad. Een mozaik van de zee, de landbouw maar ook de auto’s, volkswagen zit hier en is erg belangrijk voor de economie en werkgelegenheid. De piramide staat symbool voor het hart van de stad, er zijn verhalen dat onder de piramide het hart ligt van Elizabeth, maar dat is niet zo. Eze mythe komt voort uit het feit dt deze soldaat het hart van zijn geliefde altijd bij zich heeft gehouden, letterlijk. Het is ook niet zo dat de stad vernoemd is naar queen Elizabeth. De stad is vernoemd naar een Engelse soldaat die zijn vrouw verloor (Elizabeth) en in Afrika werd gestationeerd. Toen der tijd werd er een stad gevestigd aan het water. De soldaat bouwde boven aan de stad de piramide, voor zijn verloren geliefde waar naar de stad uiteindelijk werd vernoemd. Toen de soldaat uiteindelijk stierf is hij samen met het hart van Elizabeth begraven. Na deze uitleg liepen we naar beneden naar het oude stads centrum. Vanaf beneden waren alle traptrede aan de voorkant met mooie mozaiken betegeld. Onderaan donker boven ligt, en uiteindelijk keek je naar een gigantisch grote vlag van zuid Afrika. Zo groot als een tennisbaan en gemaakt in Nederland. Op de bovenkant van de trap tredes stonden kruizen met namen er bij. Dit waren de namen van alle kinderen van PE, en stonden voor alle mensen die naar de stembureaus gingen toen Nelson Mandela werd gekozen. Helaas boven stond ook nog een mooi gietijzeren kunstwerk dat de diversiteit van de stemmers weergaf die op Nelson Mandela hadden gestemd. Beneden was een kunstwerk waar in allerlij geweldadigheden werden afgebeeldd. Onze gids vertelde dat er een aantal fotografen die geweldadigheden in kaart hebben gebracht en daarvan een fotoboek en film hebben gemaakt. The bang bang club. Aan haar verhalen te horen zeer heftig en confronterend. 1 fotograaf heeft zelfs zelfmoord gepleegd, omdat hij niet met deze gruweldaden kon leven. Heftig. Daarna vervolgde wij onze tocht naar beneden en kwamen langs een kerk met een groot hek ervoor. En een prachtig oude bibliotheek die helaas dicht is. Blijkbaar heerst er een vloek op mooie oude bibliotheken waar ik in wil, ze zijn altijd dicht. Typisch. Uiteindelijk komen we beneden aan bij het oude marktplein met het stadhuis dat er van de voorkant er schitterend uitzag maar de zei en achterkant een totaal andere bouwstijl had en dus ook minder mooi. Ze hadden de voorgevel in delen geimporteerd en engeland en de rest er later aan gebouwd. Daarna stapte we in de auto en bracht zei ons via de touristische route terug naar on appartement. Eenmaal daar aangekomen heb ik nog even met het thuis front gebeld, en zijn we samen nog naar de spar gelopen en onderweg een lekker stukje taart gescoord. ’s Avonds vroeg slapen want de volgende dag gaan we weer vroeg voor een game drive in Addo Elephant park