Inkunzi Caves

We worden wakker in onze cave. Toch een beetje koud. ‘s Nachts kan het tegen het vriespunt liggen, terwijl je overdag een comfortabele 20-25 C is. Ik stook de kachel nog wat op en zet meteen een potje thee, we beluiten onze thee op te drinken in de ochtend zon met ons boek. Jin leest haar 4e boek al uit. Een moordend tempo, waar ik nog een puntje aan kan zuigen. Ik loop nog even naar Estelle voor wat vragen, en dan kom ik nog meer te weten over hoe bijzonder Steve is. Steve blijkt behoorlijk dyslectisch te zijn en heeft ADHD. Maar hij kan schilderen, dat is ongelooflijk. In zijn attelier staan een paar schitterende schilderijen, echt super gaaf. Estelle verteld dat ze er soms wel gek van word omdat hij tig projecten start en overal mee bezig is. Er hangt een schilderij waar hij zo’n 4 jaar mee bezig was, en 1 die hij in 4 dagen af had. Samen met Estelle hebben ze een boek geschreven, die heb ik meteen gekocht. Er staan prachtige verhalen in over zijn leven en hij ze willen meteen een boodschap meegeven naar de wereld dat het niet uitmaakt wat je beperkingen zijn, zolang je de dingen doet uit liefde en passie kan je alles bereiken. Zeer mooi, en hij beschrijft het met de benodigde humor. Erg leuk. Dan stappen we in de auto om te gaan ontbijten in een dichtbij gelegen winkel straatje. We merken al gauw dat er veel creativiteit is hier. Mensen maken alles zelf, van meubels tot sieraden, maar ook zalfjes van natuurlijke ingredienten. We Ontbijten bij een leuk tentje in de zon met uitzicht op de berg. Daarna lopen we nog wat winkeltjes binnen. Een winkel met allemaal houtsnijwerk en oude compassen, verrekijkers grammafoonplaatspelers en meubelair, heerlijk om rond te lopen. Er is nog een macedonisch kaaswinkeltje en Jin haalt nog wat natuurlijke zalfjes. Toen kwamen we Steve weer tegen, hij werkt samen met iemand die veel leer verkoopt. Hier hingen allemaal printen van zijn kunst, we konden het niet laten om wat mee te nemen. Toen we terug kwamen werden we gebeld dat er plek vrij is voor de helikopter vlucht, hier gingen we dan ook direct heen. We gingen met nog 2 andere zuid Afrikaanse jongen, wiens ouder net terug waren van een reis naar Nederland. Na een korte uitleg stegen we op en vlogen we rond in de Canyon om vervolgens te landen op 1 van de bergen. Helaas was er geen sneeuw waar wij landen, maar het uizicht was er niet minder om. Toen we aankwamen op de top kregen we een glaasje champagne, hoe kan het ook anders. Na wat rond gelopen te hebben en we de nodige foto’s hebben gemaakt stegen we weer op om terug te keren. “s avonds hebben we rustig aan gedaan en genoten van onze laatste avond in de cave.