Dag 2 Bariloche - Vila la Angostura

20 september

Vandaag staan we op tijd op en nemen een uiterst bescheiden ontbijt. Argentijnen zijn blijkbaar niet zo van ontbijten. Er is wit brood met boter en een beetje jam. Melk met cornflakes, koffie en thee. Na ons ontbijt gaan we eerst naar een internetwinkel om wat dingen uit te printen en daarna gaan we op weg naar de bus halte. We pakken bus 20 richting de cerro campanario. Ik vraag de chaufeur wanneer we er uit moeten en hij zegt de volgende halte… je voelt ‘m al aankomen, 1 halte te vroeg. Gelukkig hoeven we niet heel ver te lopen maar met Jin die nog niet helemaal hersteld is, is dat toch niet prettig. Als we aankomen halen we een ticket voor 100 peso pp dat is zo’n 6,- en stappen in ons 2 persoons ski liftje. Lekker de beentjes buitenboord. Als we boven komen worden we getrakteerd op het allermooiste uitzicht wat ik ooit gezien heb. Dit zou mijn eerdere berichtgevingen over ander uitzichten misschien tegen spreken. Maar dit was werkelijk 360 C ongelooflijk mooi. Als of een film. Ik had gewoon moeite om het te beseffen. De lucht was prachtig en de zon scheen, wat we zagen was water met verschillende groene eilanden of peninsula’s met daar op de achtergrond de besneeuwde berg toppen die door de zon helemaal oplichtte. Zoals Jin zei, het is net alsof je in een schilderij staat. Het was heel erg bijzonder. We hebben daar nog wat gegeten en gedronken en zijn toen naar beneden gegaan. We pakte de bus verder naar 1 van de meest bekende hotels van Argentinië, het Llau Llau hotel. Toen we daar aankwamen liepen we eerst naar het daarnaast gelegen haventje, het zag er met het riet schitterend uit. Er lag een pittig hondje die we geaaid hadden, mooi stom want daar kwamen we niet meer vanaf. We liepen naar het hotel langs een golfbaan en eenmaal boven werden we ontvangen door een gastheer. Toen we binnen kwamen konden kiezen voor een drankje in de schitterende lobby of een lunchbuffet van 600 peso pp (36,- pp) dat werd dus een warme choco in de lobby die toch ook al 6,- pp kosten, maar wel lekker. Het hotel zag er prachtig uit in lodgeachtige stijl. De uitzichten vielen wel mee. Hierna pakte we de bus terug en rustten we nog wat uit. ’s Avonds gingen we naar een ander vegetarisch restaurant, wat ook erg lekker was. Daarna liepen we lekker naar huis, hoewel dat toch ook nog wel pittige wandeling is, veel stijgen.

21 september

De volgend ochtend staan we vroeg op, we gaan onze auto ophalen bij Hertz voor de komende 9 dagen. Als we langs de supermercado lopen haal ik eerst nog even wat tandpasta, de goedkoopste heet odol maar ik doe het er voor. Eerst mogen we een hoop papparassen invullen. We komen er achter dat we onze eigen schade in chili niet kunnen verzekeren, handig als je 8 van de 9 dagen in Chili bent. Verder bestaat er een kans dat de Chileense politie je verplicht om sneeuwkettingen bij je te hebben. Hier hangt ook weer een prijskaartje aan. Als zo’n politie agent je zo wil pakken, dan zijn ze hier niet te beroerd om dat te doen. Uiteindelijk rijden we weg in onze Chrysler. Prima auto, redelijk groot. We halen onze spullen op en rijden naar de panoramico…. Dit uitzicht moet nog mooier zijn dan gisteren. Het is idd prachtig mooi. Het is lager en gericht op de mooiste kant van het uitzicht. Prachtig. Na de foto’s rijden we door naar Cerro otto, dit keer betalen we 300 pesos pp. Dat is een stuk meer dan gisteren. We hopen dat het minstens zo mooi is. De liften er naar toe zijn groter en gaan hoger boven de grond, niets voor Jin dus. We komen boven en het is er erg mooi, we hebben een prachtig 360C uitzicht over het gebied en Bariloche. We eten en drinken wat in het ronddraaiend restaurant en gaan weer naar beneden. De rit naar beneden was toch nog wel enger dan naar boven. Er stond wat meer wind en Jin keek zo de afgrond in. Gelukkig voor Jin, kon ze in mijn hand knijpen. Gelukkig voor mij, zit mijn hand er nu nog aan. We komen beneden aan en rijden richting Villa la Angostura. Voor de mensen die het niet kennen, onze Maxima heeft daar met Willem een leuk stukje land incl optrekje. Haar broer heeft er een bistro die op dit moment gerenoveerd word (Bistro tinto). Het is een schitterende rit door het Nahuel Huapi Nationaal park en is het eerste deel van de 7 meren route. We hebben schitterend weer en de weg is prachtig glooiend door bossen en weidse uitzichten. Het water ziet er hier ook zo helder en mooi uit, het geeft je het idee dat je het zo kan drinken. Samen met die prachtige sneeuwtoppen en het groene bos is het echt fantastisch om er door te rijden. We komen eerst aan bij een hotel dat in een lagune ligt, daar drinken we een lekker kopje thee met wat lekkers. Daarna rijden we door naar onze bestemming. Eenmaal aangekomen, maken we eerst wat foto’s van ons met het bekende Ruta 40 bord. De bekendste route van Argentinie. Daarna lopen we nog wat rond, want onze host had nog een afspraak bij de dokter. Als we bij onze host aankomen worden we hartelijk ontvangen in haar gezellige huisje. Het is er niet al ter schoon, maar we voelen ons er wel snel thuis. ’s Avonds eten we nog wat in de stad, we proberen het zo goedkoop mogelijk te doen, maar dat is hier onmogelijk. Daarna gaan we naar bed en lezen nog een boekje.